Twee jaar geleden (of misschien al wel weer drie) werd ik getroffen door iets wat ze een burn-out noemen. In het gezinsleven ging het al wat stroef maar plezier in mijn werk compenseerde dit aardig. Toen het ook daar niet lekker meer liep, knapte er wat. Het leek of mijn lijf zei:” en nu is het genoeg geweest, je zoekt het maar uit.” Maar mijn hoofd, ja maar ……

Geluk

Ik heb geluk gehad, een lieve werkgever, lieve partner en lieve ouders die mij gedurende de periode die ik nodig had om mijzelf weer op te pakken (ja zo noem ik het maar) te ondersteunen.

Wanneer je altijd werkt is vakantie heerlijk en soms denk je wel eens bij jezelf, als ik toch eens lang vrij ben dan ga ik…….noem het maar op. Al had ik toen een lijst gemaakt in de praktijk liep het anders.

ok, ik was dan niet ‘vrij’,  maar had wel de vrijheid (en de opdracht van de maatschappelijk werker) om dingen te gaan doen die je leuk vind, die je energie geven. Die opdracht is op dat moment heeel moeilijk….ik had nergens zin in en wat gaf nou energie? Alles leek te zwaar.

wandelen

Ik ben begonnen met wandelen, uren rondwandelen om het hoofd leeg te kunnen maken. Ik wilde niet hangen op de bank, want daar werd ik alleen maar moeier en moedelozer van.

Ik weer niet meer of ikzelf tot het briljante idee kwam of dat ik het toch ergens heb gelezen,  maar ik ben terug gegaan naar mijn jeugd. Wat vond ik toen erg leuk om te doen en waar besteedde ik mijn meeste tijd aan?

Jeugd

Tekenen en knutselen was ik wat ik vroeger graag deed en dit was met de komst van een computer, huishouden en kinderen een beetje in de vergetelheid geraakt. Maar dit moest een begin zijn naar iets wat me energie zou geven. De gedachten aan vroeger, aan het tekenen en lekker met je handen fröbelen toverden een glimlach op mijn gezicht.

Knutselen

YouTube filmpjes hebben me destijds het Art journaling laten zien, fantastisch! Het hoeft niet netjes, je mag doen wat je wilt en aan het eind van het proces is het een geheel! IK vind het heerlijk om te doen! En nog steeds geeft dat, bezig zijn met papier en verf, mij de energie die nodig is om mijn leven op de rails te houden.

Na de burn-out

Natuurlijk heb ik veel geleerd in het jaar dat ik moest nadenken over hoe verder en moet het op dezelfde manier? Tuurlijk heb ik zaken aangepast, vooral mijn eigen grenzen (op het gebied van mijn werk) bewaak ik inmiddels goed (lees beter), op persoonlijk vlak vind ik het moeilijker, ik wil toch een goede vrouw en moeder zijn, maar ik kan me niet klonen… Daarom neem ik af en toe een dagje voor mijzelf op, of indien mogelijk de zaterdag om te besteden aan de zaken die ik wil doen, knutselen, lezen, zonder je van de ander iets aan te hoeven trekken.

Wandelen is gezelliger met z’n tweeen, al hoef ik onderweg niets te zeggen. Het wandelen naar en van het werk houd ik er in, het is een goede vetverbranding (ja, alles moet bij mij toch een doel hebben) en het ontspand (met muziek of een luisterboek).

Conclusie

Mijn ervaring is dus, als je niet meer weet wat je nou echt leuk vind om te doen, probeer dan te bedenken wat je het liefste deed toen je 6,7,8,9,10 was. Waar kon je uren mee zoet zijn? Probeer het nu weer! Als het je brengt wat nodig is, dan mag je weer spelen met Lego, of met poppen! In mijn geval dus met papier en verf.