Waarom pen en papier mij helpen om overzicht te vinden in een drukke wereld.
Analoog werken is als een goede kop koffie in een warme mok: langzaam, met aandacht gezet, en precies wat je nodig hebt om even tot jezelf te komen. Niet te vergelijken met dat blikje energiedrank vol prikkels en beloften, snel, fel, en na tien minuten alweer vergeten.
Sinds kort zit ik thuis en ben ik tijdelijk volledig uitgeschakeld voor werk. Dat is, zacht uitgedrukt, even schakelen. Waar mijn dagen eerst gevuld waren met rennen, regelen en reageren, zijn ze nu gevuld met… ademhalen, opladen en proberen niet gek te worden van de stilte. Maar precies daar ontdekte ik opnieuw de kracht van pen en papier. Niet als een to-dolijst vol ambitie, maar als houvast. Structuur. Ademruimte.
Waarom papier wint van pixels
Digitaal werken is handig, efficiënt en altijd binnen handbereik. Maar eerlijk? Juist dat maakt het overweldigend. Alles is urgent. Alles piept. Alles wil je aandacht. En jij? Jij blijft maar aanstaan.
Met pen en papier werkt het anders. Analoog werken dwingt je om te vertragen. Het is geen multitasken, maar monotasken. Geen ruis, alleen jouw gedachten en de bladzijde voor je.
Een andere reden waarom ik bewust analoog werk: social media slokt mijn tijd op. Voor ik het weet ben ik een half uur verder, heb ik honderd verhalen van anderen gezien en voel ik me alleen maar leeg. Scroll-moe. Omdat ik wéét dat ik in diezelfde tijd een hoofdstuk had kunnen lezen. Had kunnen schrijven. Had kunnen léven.
Papier is daar het perfecte tegengif voor. Het nodigt niet uit tot vergelijken of consumeren, maar tot zijn. Tot terugkeren naar jezelf. En dat levert me uiteindelijk altijd meer op dan het zoveelste perfect gestylede plaatje van iemand anders’ (vermoedelijk gesponsorde) droomleven.
En dat is precies waarom analoog werken zo waardevol is, zeker als je hoofd overloopt.
De Bullet Journal: meer dan een takenlijstje
De Bullet Journal (BuJo voor de vrienden) lijkt op het eerste gezicht een mooie creatieve planner. Maar als je ‘m goed gebruikt, blijkt het een onverwacht krachtige tool voor rust, reflectie en zelfinzicht. En nee, daar heb je echt geen kalligrafie-skills voor nodig. Je hoeft niet eens gekleurde stiften te gebruiken!
- Je stopt even met rennen
Door met de hand op te schrijven wat er in je hoofd zit, neem je pauze van de ratrace. Zelfs nu ik thuiszit, helpt dat me om niet volledig te verdwalen in mijn hoofd. Elke ochtend noteer ik één haalbare taak: mijn daily quest. Als ik die heb gedaan, is de dag een succes. Niet perfect, maar genoeg. - Je leert jezelf beter kennen
De kracht zit niet in wat je opschrijft, maar in wat je terugleest. Als ik door mijn BuJo blader, zie ik patronen. Zoals de dagen waarop ik eigenlijk te veel wilde doen en me daarna leeg voelde. Of juist die dagen waarop één wandeling al genoeg was om me wat lichter te voelen. - Je maakt bewust keuzes
Elke maand kijk ik: wat neem ik mee, wat laat ik los? Migreren, het opnieuw opschrijven van taken, dwingt je om te voelen: “Wil ik dit echt nog?” Als het antwoord nee is, schrap het. En dat voelt stiekem heerlijk bevrijdend. - Je bouwt een ritueel van bewustzijn
Eén zin per dag. Meer hoeft het niet te zijn. Aan het eind van de dag schrijf ik een highlight op in mijn maandlog. Soms is het iets groots (“ik heb de oprit onkruidvrij gemaakt”), soms iets kleins (“de zon scheen heerlijk”). Die gewoonte houdt me verbonden met het nu. En met mezelf.
Een BuJo is jouw persoonlijke tool, geen vaste mal
Het mooie aan de Bullet Journal Methode is dat je hem helemaal aanpast aan jouw leven. In mijn geval betekent dat: minder focus op productiviteit, meer op helderheid en rust.
Of je nu lijstjes maakt, reflecteert of gewoon tekent in de kantlijn, het zegt allemaal iets over wat jij nodig hebt. En hoe vaker je schrijft, hoe helderder die boodschap wordt.
📌 Zonder reflectie is een Bullet Journal gewoon een notitieboek. De magie begint pas als je stilstaat bij waarom je iets doet.
Hoe gaat het echt met je? vraagt geen enkele app
Er bestaan eindeloos veel digitale tools, maar geen enkele app kijkt je aan en vraagt: “Hoe gaat het écht met je?” Papier doet dat wél. Het geeft je namelijk de tijd. Het luistert zonder te pushen, geeft geen commentaar enverwacht niet dat je meteen doorgaat naar het volgende item. En je hoeft ook niet te wachten op likes. En juist dat is, zeker tijdens een periode van herstel, goud waard.
Conclusie: Pen en papier als anker in de storm
Voor mij is mijn Bullet Journal op dit moment geen planner, maar een soort houvast. Iets wat me helpt de dagen overzichtelijk te houden, rust te vinden, en af en toe een kleine overwinning te vieren.
En dát is waarom analoog werken geen hype is, maar een levenshouding. Eén die begint met een pen, een lege bladzijde en een beetje mildheid. Uit de ratrace van het perfect moeten zijn, moeten doen, moeten willen doen…
Zin om zelf te beginnen? Pak een notitieboekje, schrijf één taak op voor vandaag, en eindig met één zin over wat goed voelde. Je hebt geen coach nodig (of nou ja, beschouw deze blog dan maar als je coach 😉), geen app en zeker geen perfect plan. Alleen jezelf.
En die mok koffie. Die ook.
