Ik schrijf al jaren over productiviteit, plannen, bullet journaling, systemen die je leven zouden moeten verbeteren. Ik heb lijstjes gemaakt, systemen getest, boeken gelezen, methodes uitgeprobeerd. En tóch… zit ik hier nu. In een burn-out.
De ironie is niet te missen: de persoon die schrijft over hoe je alles gedaan krijgt, krijgt zelf… helemaal niks meer gedaan.
De illusie van productiviteit
Misschien is dat precies de les. Dat productiviteit soms niet meer is dan een illusie van controle. Een manier om chaos te ordenen met mooie kleurtjes, trackers en systemen. En daar is niks mis mee , tot het een soort hamsterwiel wordt waarin je jezelf kwijt raakt.
Getting Nothing Done
Dus heb ik mijn eigen variant bedacht: Getting Nothing Done.
- Inbox: gevoelens die ik niet kan negeren.
- Processing: dutjes.
- Next action: niets
- Weekly review: kijken of ik deze week een beetje ben uitgerust.
En gek genoeg voelt dat soms net zo bevredigend als het afvinken van een to-do list.
Journaling, maar dan anders
Mijn bullet journal ziet er nu niet meer uit als een strak systeem met een hoop taken, notities en overzichten. Het is meer een dagboek geworden. Soms een zin, soms een tekening, soms gewoon een leeg blad. En dat mag. Het hoeft niet mooi te zijn. Het hoeft alleen maar echt te zijn.
De ruimte tussen de lijntjes
Wat ik leer, is dat productiviteit niet alleen gaat over meer doen. Het gaat misschien nog wel meer over minder doen. Over ruimte maken. Over niet alles dichtplannen, maar soms gewoon witruimte laten….helemaal niets doen…
Dus ja: mijn blog over productiviteit is voorlopig een blog over… rust nemen. Over falen in mijn eigen systemen. Over toegeven dat ik het niet weet.
En misschien is dat nog wel de meest waardevolle tip die ik ooit kan geven.
